Başlıksız Bir yazı

Şu siktiğimin şehrinde 4 ay evsiz yaşadım, bir adama aşık oldum sandım. Belki oldum, belki sadece merak ettim. Sonra evime dönmek istedim. Döndüm,  bir evim yoktu
Hiç tanımadığım bir yerde, tanımadığım insanlar vardı. 

Ailemi buldum, onlarla olmak istedim. Bana her şeyin güzel olacağını söylediler, her zaman böyle söylerler zaten. Ama yalan. Özel günler olsun istedim, doğum günüm olsun istedim, sevdiklerim olsun, beni seven insanlar olsun istedim. Olmadı. Benim hiç kardeşim de olmadı zaten. Ben insanları kardeş gibi gördüm, onlar beni arkadaş. Ben insanları arkadaş gibi gördüm, onlar beni tanıdık. Ben insanı sevdim, onda her şeyi gördüm, o bende hiç bir şey. Benim zor zamanlarımda yanımda olan insan, benim en zor zamanımda beni bırakıp giden insan oldu. Ben hiç hissetmedim. Ailen dışında birinin seni sevmesi, sana değer vermesi ne demek bilmiyorum. Ben çok üzüldüm. Ama ben çok güçlüydüm. Çok güçlü göründüm, etrafım hep kalabalıktı. Ben dokunulmazdım, ama herkes önceliklerine dönene kadar. Benim önceliğim yoktu, benim için her şey öncelikti. Bana kendimi değerli hissettiren her şey, beni mutlu eden her şey benim önceliğim oldu. Ben hiç kimsenin önceliği değildim, olamadım. Olmak istedim ama olmadı. Zaten ben hep isterdim, hep isterdim ama hiç olmazdım. Olsun bazen mutlu oluyorum ya o da bana yeter. Bir kaç iyi cümleyle kimin günü kötü gitmiş ki ? Ama benden bahsediyoruz her günüm farklı bir yerde yalnız ve kötü biter. Tüm bunların en iyi yanı ben her sabah yine mutlu uyanabiliyorum. Tam olarak ne olduğunu bilmesem de, bir yerde, bir şekilde beni mutlu edebilen bi şey var. Ve o şey iyi ki var.